என்னைக் கொன்ற கல்வித்திட்டம்.

என் வகுப்புக்கு மேற்பட்ட பாடசாலை விஞ்ஞானப் புத்தகங்களை வாசித்து அவற்றிலிருந்த பரிசோதனைகளைச் செய்து வருவதாலும்...பழைய ட்றங்குப் பெட்டி ஒன்று நிறைய அப்பாவின் ரேப் ரெக்கோடரிலிருந்து களவாய்க்கழட்டிய சிறிய மோட்டார் முதல் கொண்டு ,மின் குமிழ்கள் , வயர்கள் ,பற்றிகள் ஆணிகள் என்று பல்வேறு இலத்திரனியல் ,பொறியியல் சார்ந்த பொருட்களைச் சேர்த்து வைத்திருந்ததாலும் ஏரியாப்பசங்களால் ”விஞ்ஞானி” என்று சிறிது காலம் அழைக்கபட்டிருந்தேன். நல்லகாலமாக அந்தப்பட்டம் நிலைக்கவில்லை.

படிப்பு எனக்கு வேப்பங்காயாக கசத்தது ,நல்லுார் ஒஸ்லோ ரியூசன் சென்ரறில்  படித்த   எல்லாக் குழப்படிக்காறர்களும் எனது நண்பர்களாக இருந்தார்கள். கண்ட கண்ட சாத்திரிமாரிடமெல்லாம் என் சாதகத்தைக் காட்டிப் ”பெடிக்கு எப்ப புத்தி வரும் ? ”என்று வீட்டில் விசாரித்துக்கொண்டிருந்தனர். ஓ.எல் பரீட்சை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது.

பரீட்சை நெருங்கிய போதுதான் படிப்பின் சுமையை கொஞ்சம் பொறுப்போடு ஏற்றுக்கொண்டேன். உயர்தரம் போவது என்னவோ கம்பஸ் போவது போல் சக நண்பர்களால் பார்க்கப்பட்டது. எனவே விஞ்ஞானப்பிரிவை உயர்தரத்தில் எடுத்தால் பல ஆய்வுகளைச் செய்யலாம் என்றும் , சுயமாக கண்டு பிடிப்புக்கள் போன்றவற்றை நிகழ்த்தவும் வாய்ப்புண்டு என்றும்..என் ஆய்வுப் பசிக்கு  உயர்தர விஞ்ஞானம் இன்னும் தீனிபோடும் என்றும் நினைத்து படிக்க ஆரம்பித்தேன்.

ஒருவாறாக ஓ.எல் என்ற தடையை தாண்டி உயர்தரம் புகுந்தாயிற்று. நுாலகத்தில் புகுந்து உள்ளதிலேயே பெரிய இரசாயனவியல் ஆங்கிலப் புத்தகத்தை கைப்பற்றினேன். சைக்கிள் கரியரில் அதை  வைத்து வீடு நோக்கி மிதிக்கையில் அடுத்த தொமஸ் அல்லா எடிசன் நானாகத்தான் இருப்பேன் என்று எண்ணிக் கொண்டேன்.

பொதுவாக உயர்தரம் வந்த புதிதில் ஆர்வக்கோளாறிலும் நான் ”டாக்கடராயிடுவேன்” போன்ற பல உன்னத செய்திகளைச் சமூகத்திற்கு சொல்லும் விருப்போடும் பல மாணவர்கள் பெரிய  புத்தகங்களைச் சைக்கிள் கரியரில் மற்றவர் பார்வையில்  படவேண்டும் என்ற நோக்கில் சுமப்பர்(அப்படியான பல நண்பர்கள்  எனக்கிருந்தனர்). ஆனால் நான் அப்போது அந்த வகையில் இருக்கவில்லை.

ரியூசன் என்ற ஒன்றிற்கு போய்த்தான் ஆக வேண்டும் என்ற கட்டாயக் கலாச்சாரம்(சமூக அவலம்) காரணமாக நானும் மிகப் பிரபல ஆசிரியர்களின் கொட்டில்களிற்கு(ஆம் கோடிக்கணக்கில் உழைக்கும் இந்த இடங்கள் கிடுகால் வேயப்பட்ட கொட்டில்களாகவும் மாணவர்க்கு ஆத்திர அவசரத்திற்கு ஒதுங்க போதிய மலசலகூட வசதிகள் கூட இல்லாமலும் இருக்கும்)செல்ல வேண்டி வந்தது.

நாய்ஸ் பொலுாசன் -வடக்கும் சத்த மாசும் !

நாய்ஸ் பொலுாசன் !(நாய்கள் பாவம் ! அவற்றுக்கும் இந்தக் கட்டுரைக்கும் எவ்வித சம்பந்தமுமில்லை.-Noise Pollution )

காது கிழிய சத்தம் போட்டு விழாக்கொண்டாடும் காட்டுக் கலாச்சாரத்தை இவ்வளவு நாகரிகம் அடைந்த பிறகும் நாம் விடுவதாயில்லை . மத்திய சுற்றாடல் அதிகார சபையால் அண்மையில் ஏற்பாடு செய்யப்பட்டிருந்த திண்மக் கழிவு வகைப்படுத்தி அகற்றும் நிகழ்வில் (கிட்டு அல்லது சங்கிலியன் பூங்காவில்) குழாய் ஸ்பீக்கர்களையும் கட்டி அலற விட்டபடி இருந்தார்கள். நான் சென்றபோது அந்த  உயர் பதவியிலிருந்த  பெண்மணி உட்பட்ட மற்றவர்கள் சிலர் தங்களுக்குள்ளேயே கலந்துர‌ை‌யாட முடியாது..கத்திக் கத்திப்‌பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். நான்  சொன்னேன்   ” முதலில் சத்தத்தை குறையுங்கள் அப்புறம் உங்களுடன் நான் பேச வேண்டி இருக்கிறது" ." Why why what's wrong?" என்றார்கள். .  சுற்றாடல் அதிகார சபையே குழாய் ஸ்பீக்கர் பயன்படுத்தும் பொறுப்பற்ற செயலைக்குறிப்பிட்டேன் , உடனே சத்தம் நிறுத்தப்பட்டது. பல அரச அலுவலகங்கள் பிறர் குறிப்பிட்டும்  சத்தம் ‌ போடுவதை நிறுத்துவதில்லை. அந்த வகையில் சுற்றாடல் அதிகார சபை பாராட்டப்படத்தக்கது. :) 

சத்த மாசைக் கட்டுப்படுத்த வேண்டிய சுற்றாடல் அதிகார சபையே சத்தத்தை  -சட்டத்தை மீறிப் போட்டது - இலங்கை போன்ற நாடுகளின் பலவீனமான அரச நிறுவனங்களின் செயற்றிறனிற்கும் - நெறிமுறைகளை கடைபிடித்தலில் காணப்படும் குறைபாடுகளிற்கும் தகுதியற்றவர்கள் மற்றும் திறமையற்றவர்கள்  அரச துறையின் உயர் பதவிக்கு வருவதால் ஏற்படும் துயரங்களிற்கும் உதாரணம்.

60  டெசிபல் என்ற அளவுக்கு மேற்பட்ட சத்தம் தொடர்ந்து கேட்கப்படுவதனுாடாக செவிட்டுத்தன்மை முதல் மன ரீதியான பாதிப்புக்கள் வரை  மிகப்பாரதுாரமான பாதிப்புக்களை நீங்கள் எதிர் கொள்ள நேரிடும்.

பக்கத்து வீட்டுக்காரர் குப்பையை  பற்றவைக்கும் போது புகை கண்ணை எரிப்பதாலும் நாற்றம் வருவதாலும் அவர்களுடன் சண்டைக்குச் செல்லும் நாம் , சத்தத்தின் அபாயத்தை அறியாமலே சகித்துக்கொள்ளப்பழகி விட்டோம். 

பெரும்பாலும் வடக்கு மாகாணத்திலே அதுவும் யாழ் பிரதேசத்திலேயே சத்த மாசு மிக அதிகமாக உள்ளதாக நான் அனுபவ ரீதியாக உணர்கிறேன். 70 முதல் 85 வரையான     டெசிபல் அளவில் ஒலிக்கும் சத்தத்தை ஆகக்கூடியது 8 மணி நேரம் ‌தான் சாதாரண காதுகளால் கேட்டுத்தாக்குப்பிடிக்க முடியும். சாதாரணமாக ஒரு நகரப்போக்குவரத்தில் வாகனங்களின் இரைச்சல் 85 டெசிபல் வரை (சராசரியாக ) இருக்கும். 

அலாரம் அடிக்கும் கடிகாரச்சத்தம் 80 டெசிபல் சத்தத்தை உருவாக்கக் கூடியது. மேலும் வெவ்‌வேறு கருவிகள் ஏற்படுத்தும் சத்தத்தின் அளவு எவ்வளவு என இங்கே பல படங்களில் காட்டப்பட்டுள்ளது.