மயிர்கொட்டி ஞானம் -ச.முகுந்தன் கவிதையும் உரையும்.

எனது நண்பனும் நாடறிந்த நல்ல கவிஞருமாகிய ச.முகுந்தன்(விரிவுரையாளர்,யாழ் பல்கலைக்கழகம்)பல வருடங்களிற்கு முன்னர் தான் எழுதிய கவிதை ஒன்றை அண்மையில் பேஸ்புக்கில் பகிர்ந்திருந்தார். அதன் பொருள் புரியவில்லை என்று இன்னும் சில பள்ளித் தோழர்கள் புரிந்து கொள்ளும் உண்மையான அக்கறையில் கேட்டுக்கொண்டதால் இந்தக் கொரோனா விடுமுறையைக் கொஞ்சம் தமிழ்ப்பணிக்கும் ஒதுக்கலாமே என்ற ஒரு சின்ன நல்லெண்ணத்தில் என் நண்பர்களுக்காக எழுதிய பொருள் விழக்கம் இது :)

உண்மையில் இந்த சந்தர்ப்பத்தைப் பயன்படுத்தி  ஆழமான கவிதைகள் புரிவதில்லை என்கிற மற்றும் நீலப்படம்போல தேடித் தெரிந்துகொள்ள எதுவுமில்லாத கவிதைகளை எழுதுகிற இளம் கவி ஆர்வலர்களிற்கு ஒரு வழிகாட்டியாக இது அமையலாம் என்ற  நோக்கிலேயே  எழுதப்பட்டுள்ளது.  

மயிர்கொட்டி ஞானம் -  ச.முகுந்தன்

கவிதையை உணர்ந்துகொள்ள முதலில் அது பிறந்த கால நேரத்தையும் இடத்தையும் பின்னணியையும் அறிந்துகொள்ளல் நலம். அது கவிஞர் கருதியதை நாமும் கொஞ்சம் தெளிவாகப் புரிந்துகொள்ள உதவி செய்யும்.

இந்தக் கவிதை இராணுவக் காவலரண்கள் முழத்துக்கு முழம் நிறைந்திருந்த கொடிய உள்நாட்டு யுத்தக் காலப்பகுதியில் எழுதப்பட்டுள்ளது. இந்தச் சின்ன ஊரடங்கிற்கே பல இளையவர்கள் சலித்துக்கொள்கிறார்கள் நாங்களெல்லாம் மாதக்கணக்கான ஊரடங்குகளையும், வருடக்கணக்கான பயணத்தடைகளையும் கண்டவர்கள். 

1 கிலோ மீட்டர் பாதையில் 3 தடவை  வாகனத்திலிருந்து இறங்கி ஆளடையாளம் மற்றும் குண்டு இருக்கிறதா எனப்பார்க்கும் உடல் பரிசோதனைக்கு உட்பட வேண்டும். (கவிஞர் சொன்ன 'தடவல்' இதுதான்) அதுவும் நீங்கள் இப்போது பார்க்கும் இளகிய முகமுடைய இராணுவம் அல்ல அது. கொலைவெறி பிடித்த அல்லது மரணபயம் நிறைந்த கோர முகங்கள். அவர்களைக் காணும் ஒவ்வொரு சமயமும் உயிர்போய் உயிர் வரும்.

இந்த நேரத்தில் பல்கலைக்கழகத்தில் மாணவனாக இருந்த இளையவரான கவிஞர் – யுத்த சூழ்நிலையால் தனக்குக் கிடைக்காத சுதந்திரத்தை ஒரு மயிர்கொட்டி(மசுக்குட்டி)உடன் ஒப்பிட்டுப் பேசுகிறார்.(அந்த அற்பப் புழுவின் உரிமைகூட நமக்கு இல்லையே என்ற ஏக்கம் கவிதை எங்கும் விரவியிருக்கும்)

கடுமையான பத்திரிக்கைத் தணிக்கை அமுலில் உள்ள(மீறின் சுடப்படக்கூடிய சூழ்நிலையும் இருந்தது) சூழலில் தான் விரும்பும் கருத்தை புரியக்கூடியவர்களிற்கு மட்டும் புரியும்படி சொல்லவும், சம்பந்தப்பட்டவர்கள்(அதிகார வர்க்கம்) பிரச்சினைக்கு வந்தால் "அதன் அர்த்தம் இது கிடையாது சாமி" என்று இன்னொரு அர்த்தத்தைக் கோர்த்து விட்டு எஸ்கேப் ஆகவும் கவிதைதான் சிறந்த வழி.அதுதான் உலக வரலாற்றில் பல நல்ல கவிஞர்கள் யுத்த காலங்களில் தோன்றியிருக்கிறார்கள் போலும். இப்போதெல்லாம் அந்த இடத்தை கார்ட்டூன்கள் எடுத்துவிட்டன

இந்தப் பின்புலத்துடன் அவர் கவிதையைப் பார்க்கலாம்.

பச்சைகளைக் கண்டஞ்சும்

பரிதாபி ஜீவன்யான்

'பச்சைச் சீருடைகளைக்((இராணுவம் பொலீஸ்)கண்டு பயப்படும் பரிதாபத்திற்குரியவன் நான்'.("எனக்கு இன்றும் பச்சைச் சீருடைகளைக் கண்டால் காரணமற்ற கோபமும் பதற்றமும் வரும். இந்த 'போபியா' அந்த யுத்த காலத்தில் வாழ்ந்த எம் தலைமுறையினர் பலருக்கும் உண்டு")

பச்சைகளைத்தின்றே

பவித்திரமாய் ஆனவன் நீ

மயிர்கொட்டியே நீ பச்சை இலைகுழை வகைகளைத் தின்று உன்னை வளர்த்தவன்/பாதுகாத்தவன்(பவித்திரம் என்பதற்குப் புனிதம் என்ற பொருள் இங்கு கொள்ள முடியாது)

கவரிமான் தனைவிடவும்

காலிஞ்சிப்புழுவேநீ

சுரணைமான் தான்

உயிர்

சொட்டுகிற கணமதிலும்

திராணி இழக்காத

உரோமி நீ

மயிர் நீத்தால் உயிர் நீக்கும் என்று சொல்லப்படுகிற கவரிமானைவிட நீ மானம் அதிகமுள்ளவன். அந்தக் கவரிமான் முன் நீ எவ்வளவு சிறிய பிராணி ? (காலிஞ்சிப் புழு) இருந்தும் நசிபட்டு உயிர் போகிற கணத்தில் கூட உனது உரோமங்களால் நசுக்கியவனைத் தாக்கிவிட்டுத்தான் போவாய், ('நாங்கள் எங்களை நசுக்குபவர்களை எதுவும செய்ய முடியாதவர்களாக இருக்கிறோமே' என்ற ஏக்கம் தெரிகிறதல்லவா?)

நானோ

அப்பிராணி

ஆனாலும்

தடவும் வரிசையில்

நான்

தானே முன்வரிசை

அந்தமாதிரி ரோஷம் ஏதும் இல்லாத படு அப்பாவி நான் (இருந்திருந்தால் என்னை நசுக்குபவர்களைத் தாக்கியல்லவா இருந்திருப்பேன்.?)இவ்வளவு அப்பாவியாயிரிருந்ததென்ன?, இராணுவம் சோதிக்கும் போதெல்லாம் என்னைத்தானே முதலில் பிடித்து சோதிக்கிறார்கள்.

(கருப்பாக இருந்ததனால் சோதனை அதிகம் - வெள்ளையாய் இருக்கிறவன் பொய் சொல்ல மாட்டான் என்ற வடிவேலின் தியறி போல் அப்போதெல்லாம் கருப்பா இருந்தால் கட்டாயம் புலிதான் என்பார்கள்) 

உண்டு கொழுத்தால்

ஊர்வம்பு கொண்டுவரும்

தெம்புவரைதான்

எம் தினவு

எங்களுக்கும் தைரியம் இருக்கிறது அது எப்படிப்பட்டதென்றால் -நன்றாகச் சாப்பிட்டுக் கொழுத்துவிட்டால் ஊரில் இருக்கிறவனோடு தேவையில்லாத பிரைச்சினைகளை ஏற்படுத்துகிற அளவுதான்.(தேவையானதற்கு வீரம் காட்டோம் தேவையற்றதற்கே எம் சக்தி அனைத்தையும் செலவழிப்போம் என்கிறார்)

ஆனால் நீ கொழுத்தால்

அடங்கித்

தவமிருப்பாய்

மயிர்கொட்டி நன்றாகத்தின்று கொழுத்தால் அதன் வளர்ச்சிப்படியில் அடுத்தபடியாக கூட்டுப்புழுவாக உறங்குநிலைக்குச் செல்லும். அதைத் தான் அது அடங்கி தவமிருக்கிறது (எதையே அடையும் வைராக்கியத்தோடு) என்று (தற்குறிப்பேற்ற அணியில் ) சொல்கிறார்.

மோனம் பயின்று

முற்றறிவும் தலைப்பட்டு

ஞானங்கிளர்ந்த வாறாகச்

சிறுபுழுவே

வானில் கிழிக்க

வலிமை பெற்றாய்

வண்ண வண்ணத்

தோகைக் கனவில்

துணிந்து சிறையுடைப்பாய்

அவ்வாறு மௌனத்தவமிருந்து அதனால் அறிவு வரப்பெற்று வண்ணாத்துப் பூச்சியாய் வளர்ந்ததனால் (சிறு புழுவே) வானத்தையே கிழித்துப் பறக்கும் வலிமை உனக்கு வந்துவிட்டது, வண்ண வண்ணமான சிறகுகளைப் பெறப்போகிறாய் (இலட்சியங்கள் வண்ணச்சிறகுகள் என்று உருவகிக்கப்படுகிறது) என்ற ஆசையில் நீ அடைக்கப்பட்ட அந்த வளர்பருவச் சிறையை உடைத்து சுதந்திரமாய் வானம் நோக்கிப் பறக்கிறாய். . ........

ஆஹா புழுவே

அற்பன் யான்

அற்புதம்

நீ

இவ்வளவு சிறு புழுவாகிய நீ எவ்வளவு தூரம் உன் உரிமைகளைப் பெறப்போராடுகிறாய் ?, எவ்வளவு சுதந்திரமாகச் சிறை உடைத்துப் புறப்படுகிறாய். ?.ஆனால் நான் அறிவிற் சிறந்த மனிதனாயிருந்தும் சுதந்திர உணர்வும் தைரியமும் அற்ற கோழையானதால்..நீ அற்புதமான உன் முன் வெறும் அற்பனாக என்னை உணர்கிறேன்.

XXXXXX

முழுக்கவிதையும் குறிப்பும் கவிஞர் எழுத்துக்களில்

பச்சைகளைக் கண்டஞ்சும்
பரிதாபி ஜீவன்யான்
பச்சைகளைத்தின்றே
பவித்திரமாய் ஆனவன் நீ
கவரிமான் தனைவிடவும்
காலிஞ்சிப்புழுவேநீ
சுரணைமான் தான்
உயிர்
சொட்டுகிற கணமதிலும்
திராணி இழக்காத
உரோமி நீ
நானோ
அப்பிராணி
ஆனாலும்
தடவும் வரிசையில்
நான்
தானே முன்வரிசை
உண்டு கொழுத்தால்
ஊர்வம்பு கொண்டுவரும்
தெம்புவரைதான்
எம் தினவு
ஆனால் நீ கொழுத்தால்
அடங்கித்
தவமிருப்பாய்
மோனம் பயின்று
முற்றறிவும் தலைப்பட்டு
ஞானங்கிளர்ந்த வாறாகச்
சிறுபுழுவே
வானில் கிழிக்க
வலிமை பெற்றாய்
வண்ண வண்ணத்
தோகைக் கனவில்
துணிந்து சிறையுடைப்பாய்
ஆஹா புழுவே
அற்பன் யான்
அற்புதம்
நீ

97 -98 யாழ்ப்பாண ஊரடங்கு வாழ்வு
சந்திக்கு சந்தி தடவல் சடங்குகளின்
விரக்தியால் எழுதப்பட்டு சஞ்சீவியில்
வெளிவந்தது. ஏதோ இன்றைய சூழ்நிலையுடனும் தொடர்புறுவதாய் தோன்றுவதால் பகிர்கின்றேன்